flāgitō

   flāgitō āvī, ātum, āre, freq.    [2 FLAG-], to demand urgently, require, entreat, solicit, press, importune, dun : sed flagitat tabellarius: insto, posco, atque adeo flagito crimen: consulis auxilium: ne eius sceleris in te quaestio flagitaretur: cum stipendium ab legionibus flagitaretur, Cs.: admonitum venimus te, non flagitatum: a propinquo suo socerum suum: id ex omnibus partibus ab eo flagitabatur, Cs.: id, quod ille me flagitat: amicum Largiora, H.: semper, ut convocaremur: (stomachus) pernā Flagitat refici, H.: quae sint ea numina Flagitat, V.

* * *

flagitare, flagitavi, flagitatus V

demand urgently; require; entreat, solicit, press, dun, importune